منتظران

شهادت امام صادق را تسلیت عرض می کنم خدمت حضرت صاحب الزمان

شهادت امام صادق علیه السلام

مُصحف ناطق،حضرت صادق

جان فدایت،دل برایت،مرثیه خواند

جانِ پیغمبر،آیهٔ کوثر

در عزایت،دل برایت،مرثیه خواند

حُجّت داور هستی و حقیقتِ عنایتی

برای خَلقِ عالَمین،طَلیعهٔ هِدایتی

ای آبروی دنیا،عصمت حیّ اعلا

نور دو چشم زهرا،یا مولا

مولا امامِ صادق…

ما به لُطفِ حَق،وَ شما آقا

زنده ایم از بَرْکتِ این قالَ صادق ها

آرزو داریم،که چُنان خوبان

جمله باشیم رَهرُوانِ وادیِ تقویٰ

باید شود به کامِ ما،بَندگی اَحلا مِنْ عَسَل

قدم نَهیم به جادهٔ،دانش و اِخلاصِ عَمَل

اگر چه غرقِ آهیم،با شهدا همراهیم

دعا کن آقا ما را،یا مولا

مولا امامِ صادق…

شد مدینه در،سوگِ جانسوزَت

غرقِ حُزن و ماتم و غم آه و واویلا

فاطمه نالد،در عزای تو

مادرانه با قدِ خم آه و واویلا

پاره جگر شدی تو در،راهِ هدایتِ بشر

مرثیه خوانِ تو شده،فاطمه با دو چشمِ تر

قرآن ناطق مولا امامِ صادق مولا

قتیل ظلمِ اَعدا،واویلا

مولا امامِ صادق…

مقدمه
در خصوص زندگانی امام زمان(عج) و مقوله «مهدویت» برخی از سؤالات و شبهات مطرح می شود که فراگیر و همگانی است، چه از سوی معتقدان و چه منکران. در این نوشتار می خواهیم به پرسش هایی چون: طول عمر و فلسفه غیبت حضرت مهدی(ع) پاسخ دهیم.

یک: طول عمر
طول عمر حضرت ولیّ عصر(عج) یک حقیقت قطعی و ثابتی است که نه راهی برای انکار دارد و نه فرصتی برای تردید. این مسئله را می توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد.

1. مادّیون
زیست شناسان می گویند: اگر اختلال ها و آسیب هایی که به انسان می رسد و موجب کوتاهی عمر او می شود، رفع گردد، او بسیار عمر خواهد کرد. و برای این مطلب، عوامل طول عمر را بیان کرده اند؛ مانند: تغذیه مناسب[1]، خواب مناسب، آرامش روحی[2]، عامل ارث[3]، کم خوری[4]، هوای آزاد[5]، سخت کوشی[6]، سرما و منجمد ساختن[7]. هر کدام از اینها با بررسی های فراوان در مراکز پژوهشی، به اثبات رسیده و گفته شده که انسان و موجود زنده را می توان هزاران سال زنده نگاه داشت.[8] دکتر هارولد مریمن، رئیس انستیتوی تحقیقات پزشکی آمریکا، معتقد است که 197 درجه زیر صفر را می توان حیات جاودانی نامید.[9] یک کارشناس انگلیسی می گوید: به هم خوردن تعادل ذخیره آهن و مس و منیزیوم و پتاسیم و غلبه یکی از آنها بر دیگری، موجب فرارسیدن مرگ می شود و به تعبیر سعدی: «چون یکی زین چهار شد غالب، جان شیرین بر آرد از قالب».[10]

لذا دانشمندان زیست شناس با تلاشی بی نظیر به مبارزه با مرگ برخواسته، می گویند: می توان مرگ را یک بیماری دانست و لزومی ندارد که این بیماری کشنده باشد. آنها می گویند: آنچه امروز سبب مرگ می شود، انواع بیماری ها است که تا کنون پزشکان و زیست شناسان به شناختن 45 هزار نوع آن موفق شده اند و در صدد معالجه آنها برآمده اند.[11] آزمایش های مکرر الکسیس کارل، در ژانویه 1912م. ثابت کرده است که اگر مواد غذایی لازم و تمام احتیاجات یک موجود زنده به او برسد، گذشت زمان کوچک ترین اثر پیری در او به وجود نخواهد آورد.[12] گروهی از زیست شناسان با تلاش های شبانه روزی خود کتاب های ارزنده ای را تهیه کرده و در زمینه دستیابی به طول عمر، مباحثی ارائه کرده اند که چند نمونه از این کتاب ها را نام می بریم: 1. امید به یک زندگی نوین، پروفسور شبش فرانسوی؛ 2. جاودانیت، تاتان دارنیک ؛ 3. دانش طولانی کردن عمر، گوفلاند روسی.

2. پیروان ادیان آسمانی
الف) مسلمانان
مسلمانان اعم از شیعه و سنی در باره طول عمر، مباحث قرآنی و روایی و تاریخی را بیان کرده اند.

قرآن: در قرآن کریم آیاتی هست که عمر طولانی در امت های پیشین را خبر می دهد؛ مانند آیه ای که می فرماید: «ما آنها و پدرانشان را از متاع دنیوی برخوردار ساختیم تا از عمر طولانی بهره مند شدند».[13]

در جای دیگر، قرآن نه تنها از عمر طولانی بلکه از امکان عمر جاویدان خبر می دهد؛ آنجا که می فرماید:

«اگر او (یونس) در شکم ماهی تسبیح نمی گفت، تا روز رستاخیز در شکم ماهی باقی می ماند».[14]

همچنین درباره حضرت نوح می فرماید: «او را به سوی قومش فرستادیم. پس 950 سال در میان آنها درنگ کرد».[15]

البته بر اساس روایات، عمر ایشان 2500 سال بوده است که 950 سال آن را برای تبلیغ امت خویش صرف کرده است.

روایات: امام حسن(ع) در پاسخ به گروهی که به صلح آن حضرت اعتراض داشتند، به داستان حضرت خضر و موسی اشاره می کند، سپس در ذیل حدیث درباره ولایت و غیبت و طول عمر حضرت مهدی(ع) سخن می گوید:

«آن حضرت، نهمین فرزند برادرم حسین(ع) و فرزند بهترین کنیزان است. خداوند عمر او را در غیبت طولانی قرار داده است».[16]

احادیثی وجود دارد که بر اساس عقیده برادران اهل سنت، حضرت ادریس نیز زنده و در آسمان هاست. علاوه بر احادیث به آیه شریفه: )وَ رَفَعْناهُ مَکانًا عَلِیّا (؛ «ما او را به جایگاه بس بلند بالا بردیم» نیز استناد می کنند.[17]

احادیث فراوان دیگری از طریق شیعه و سنی دلالت می کنند بر اینکه دجّال در عصر رسول اکرم(ص) زنده بود و تا ظهور حضرت ولیّ عصر(ع) زنده خواهد ماند و به دست حضرت کشته خواهد شد.[18]

ب) تاریخ بشریّت: در طول تاریخ، افراد بسیاری بوده اند که عمر های طولانی کرده اند که نمونه هایی را بیان می کنیم: لقمان حکیم 3500 سال؛ ضحّاک دوم هزار سال؛ ریان پدر عزیز مصر 1700سال.[19]

کسانی هم در عصر کنونی بوده اند که عمرهای طولانی داشته اند: سید علی کوتاهی 185 سال؛ شیخ علی بن عبدالله، حکمران سابق قطر 150 سال؛ عباس طاهری 131 سال.[20]

دو: فلسفه غیبت
فلسفه غیبت حضرت ولیّ عصر(ع) به طور کامل برای ما معلوم نیست، ولی گاه در روایات به مواردی از حکمت های آن اشاره شده که ذیلاً بیان می شود و دیگر حکمت ها بعد از ظهور آشکار خواهد شد؛ چنان که علت کارهای حضرت خضر برای حضرت موسی معلوم نشد، مگر به هنگام مفارقت آنها از یکدیگر.

1. ترس از کشته شدن
پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «لا بُدَّ لِلْغُلامِ مِنْ غَیْبَةٍ»

فَقِیلَ لَهُ: وَلمَ یا رَسوُلَ الله؟ قال: «یَخافُ القَتْلَ».[21]

البته در اینجا ترس فردی نیست، بلکه ترس از این است که زمین خالی از حجت الهی شود. بعضی می گویند: مگر خدا قدرت حفظ امام را ندارد؟ می گوییم: خداوند بر همه کارها احاطه دارد، ولی می خواهد امور هستی بر طبق اسباب و از مجرای عادی انجام گیرد و اگر برخلاف این باشد، دنیا دار تکلیف و اختیار و امتحان نخواهد بود.[22]

2. مصونیت از بیعت با ستمکاران
حضرت ولیّ عصر (عج) پیش از رسیدن وقت ظهور و مأمور شدن به قیام، ناچار نمی شود که مانند پدران بزرگوارش از راه تقیه با خلفای وقت بیعت کند. امام حسن(ع) می فرماید:

«إن اللهَ عَزَّوَجَلَّ یُخْفی وِلادَتَهُ و یُغَیِّبُ شَخصَهُ ، لئَلاّیَکوُنَ لأحَدٍ فی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ إذا خَرَجَ؛[23] خدای تبارک و تعالی ولادت او را مخفی می کند و شخص او را از دیده ها پنهان می سازد تا هنگامی که ظهور می کند، در گردن او بیعت با کسی نباشد».

3. جداسازی مؤمنان واقعی
امام صادق(ع) پس از بیان تأخیر فراوان کیفر قوم نوح(ع) می فرماید: «غیبت قائم(ع) به طول می انجامد تا حق روشن گردد و ایمان محض از تیرگی پاک شود و از شیعیان هر کس سرشت ناپاک دارد و بیم آن هست که اگر از امکانات وسیع و امن و امان گسترده در عهد قائم(عج) آگاه شود،منافقانه رفتار کند، با ارتداد آنها خالص و ناخالص از یکدیگر جدا شود».[24]

4. آماده شدن اوضاع جهان
یکی از حکمت های غیبت، آمادگی فکری بشر برای ظهور آن حضرت است؛ زیرا روش و سیره آن حضرت، رعایت امور ظاهری و حکم به ظواهر نیست، بلکه او بر اساس واقعیات و بدون تقیه و مسامحه، به احقاق حقوق، ردّ مظالم، برقراری عدالت واقعی و اجرای تمام احکام اسلامی می پردازد.[25]

سه: امامت در کودکی
باید توجه داشت که هر کسی قابلیت و استعداد احراز مقام نبوت و امامت را ندارد، بلکه باید در مرتبه اعلای انسانیت قرار گیرد تا لیاقت ارتباط با عوالم غیب و دریافت علوم و ضبط آنها را داشته باشد. رسیدن به چنین شایستگی و لیاقتی، گاهی باید با طی مراحل دشوار سیر و سلوک باشد، اما گاهی این استعداد و امتیاز، ذاتی است. خداوند به سبب همین شایستگی ذاتی امامان معصوم که به آنان اعطا فرموده، گاه در سنین کودکی به آنان مقام امامت را داده است. چنان که حضرت عیسی(ع) در گهواره با مردم سخن می گوید و خود را پیامبری معرفی می کند که دارای کتاب است. در سوره مریم، آیه 29 و آیات دیگر اشاره شده که حضرت عیسی(ع) از همان ایام کودکی به مقام رسالت رسیده است.[26]

حضرت امام جواد(ع) نیز در هنگام شهادت پدر، نُه یا هفت ساله بود و به این جهت، امامتش مورد تردید برخی از شیعیان واقع شد. اما وقتی آن حضرت به سؤالات فراوانی پاسخ گفت، این تردید ها برطرف شد.[27]

امام هادی(ع) نیز شش سال و پنج ماه از سن شریفش گذشته بود که به امامت رسید.[28]

در میان اطفال عادی هم گاهی افراد نادری دیده می شوند که از حیث استعداد و حافظه، نابغه عصر خویش بودند و قوای ادراکی آنان برتر از مردان چهل ساله بوده است. در این زمینه به نمونه های فراوانی می توان اشاره داشت.

فاضل هندی، تمام علوم معقول و منقول را قبل از سیزده سالگی تکمیل کرده بود و قبل از دوازده سالگی به تصنیف کتاب پرداخت.[29]

توماس یونگ، از دانشمندان انگلیسی، در کودکی اعجوبه عصر خود به شمار می رفت. از دو سالگی خواندن را آموخت و در هشت سالگی به تنهایی به آموختن ریاضیات پرداخت.

سید محمد حسین طباطبایی، در سه سالگی حافظ کل قرآن و نهج البلاغه همراه با مفاهیم گردید.

در پایان این قسمت، به حدیثی از امام باقر(ع) اشاره می کنیم که می فرماید: «صاحِبُ هذا الأمْرِ اَصْغَرُنا سِنّاً و أخْمَلُنا شَخصاً؛[30] سن حضرت صاحب الامر از تمام ما کمتر و نیز گمنام تر است».

چهار: چرا از اول امامت، غیبت کبرا شروع نشد؟
غیبت صغرا، زمینه ساز غیبت کبراست. در واقع غیبت اول به منظور آمادگی مردم برای پذیرش غیبت کبرا رخ داد؛ زیرا غایب شدن در زمانی طولانی، امری بس غریب و نامأموس و باور آن برای مردم دشوار است. به همین جهت امام هادی(ع) با مردم کمتر معاشرت می کرد و جز با اصحاب خاص خود با کسی ارتباط نداشت. وقتی امام حسن عسکری(ع) به امامت رسید، در اکثر اوقات از پشت پرده با مردم سخن می گفت تا مردم برای پذیرش غیبت امام دوازدهم مهیا شوند.

علاوه بر این، اگر غیبت کبرا از همان اول صورت می گرفت، وجود مقدس امام زمان(ع) مورد غفلت واقع می شد و کم کم به فراموشی می پیوست. بنابراین غیبت صغرا آغاز شد تا شیعیان در آن ایام به وسیله نواب با امام خود تماس داشته و در وجود حضرت تردید نداشته باشند.[31]

پنج: آیا حضرت مهدی(ع) از ابزار جنگی استفاده می کند؟
در روایات کمتر سخن روشنی در این باره به چشم می خورد و تنها سلاح مورد اشاره در کلام معصومان(ع) «سیف» (شمشیر) است.[32]

1. عده ای بر این باورند که استعمال کلمه «شمشیر» در معنای حقیقی و ابزار برنده جنگی خاصّ است. البته این گروه درباره غالب شدن حضرت با این سلاح بر دشمنان، توجیهات متفاوتی دارند که مهمترین آنها عبارتند از:

الف) بعضی می گویند: اگر چه حضرت با شمشیر قیام می کند، ولی خداوند در آن شمشیر قدرت و اعجازی قرار داده که تمامی سلاح های موجود را مقهور نیروی خود می سازد.[33]

ب) دسته دیگر می گویند: خداوند در عصر ظهور تمامی تسلیحات پیشرفته را از کار انداخته، مردم به ناگزیر در جنگ از همان سلاح های ابتدایی (شمشیر و مانند آن) استفاده می کنند و بنابراین حضرت مهدی(ع) با همان شمشیر می جنگد.

ج) به رغم آنکه تمامی تسلیحات در اختیار حضرت قرار می گیرد، ولی از آنجایی که استفاده از آنها به ناگزیر ظالمانه نیز خواهد بود، حضرت تنها از سلاح شمشیر بهره خواهد برد؛ زیرا یکی از خصوصیات مهم و اساسی قیام و حکومت حضرت «عدالت» و «دادگری» است و در بسیاری از روایات از ایشان به عنوان مظهر و تجلی کامل عدالت یاد شده است، و یکی از اهداف ادیان الهی و به خصوص اسلام و مذهب شیعه، حاکمیت بخشیدن به صلح و آرامش در جامعه جهانی است تا در سایه آن، همه افراد بشر به کمال انسانی خویش دست یابند.

د) برخی دیگر گفته اند: به سبب جنگ های خونین فراوانی که در آستانه ظهور به وقوع می پیوندد، تمامی سلاح های پیشرفته از بین خواهد رفت و از آن پس، در جنگ تنها از ابزارهای ساده استفاده می شود.[34]

یکی از دلیل های این جمع، این است که روایات فراوانی می گوید: «شمشیر آن حضرت همان شمشیر پیامبر است» و وقتی چنین شد، نمادین بودن آن مشکل خواهد بود.[35]

البته هر کدام از اینها به دسته ای از روایات استشهاد می کنند و عمدتاً دلیل این گروه این است که علّت استفاده از سلاح های ساده همچون شمشیر بر خلاف بهره گیری از سلاح های پیشرفته عادلانه بودن مبارزه با آن است.

2. دسته ای دیگر بر این اعتقادند که: شمشیر در این روایات، کنایه از قدرت و نیروی نظامی است. این گروه شواهد متعددی بر این ادعا ذکر می کنند؛ همان گونه که کلمه «قلم» کنایه از علم و فرهنگ است. ولی آنچه ایشان را به این قول وادار کرده، پیشرفت روز افزون تجهیزات نظامی و فنّاوری دفاعی است. از آنجا که صاحبان این قول نتوانسته اند بین شمشیر و سلاح های فوق پیشرفته نسبتی بر قرار کنند، به چنین توجیهی دست زده اند.

آنان شمشیر را نماد قدرت و جهاد مسلحانه دانسته، می گویند: هر ابزاری که قدرت حضرت را به نمایش بگذارد، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.[36]

3. با توجه به تکامل خارق العاده علم در آن زمان، ممکن است سلاح هایی فراهم آید که هرگز در تصور انسان های امروز قابل درک نباشد، بنابراین، آن به اهلش و اگذاشته شده است.

ضمن اینکه قیام آن حضرت، قیامی است متکی بر قدرت الهی، و آن قدرتی است فوق حدّ تصور که فرشتگان الهی هم همه به یاری وی می پردازند. البته در برخی کتب آمده: زمان قیام، سلاح های پیشرفته از کار می افتد. آنچه متیقن است، اینکه قدرت الهی در قیام امام زمان(ع) متجلی می شود.

شش: آیا بعد از ولیّ عصر(ع) قیامت برپا می شود؟
از روایات «رجعت» استفاده می شود که نخسین کسی که برای فرمانروایی جهان پس از شهادت حضرت مهدی(ع) رجعت می کند، امام حسین(ع) است. امام صادق(ع) فرموده اند: «نخستین کسی که زمین برای او شکافته می شود و به روی زمین رجعت می کند، حسین بن علی(ع) است».[37]

بر طبق روایات، امام حسین(ع) در اواخر حکومت امام زمان(عج) با اصحاب باوفایش رجعت می کنند و پس از شهادت حضرت مهدی(ع)، امام حسین(ع) بدن آن حضرت را غسل و کفن می کند و به خاک می سپارد. امام رضا(ع) فرموده اند: «امام را جز امام غسل نمی دهد».[38] سپس امر حکومت را به دست می گیرد و به قدری حکومت می کند که از کثرت سن ابروهایش روی دیدگان مبارکش را می پوشاند…

البته در برخی روایات دیگر آمده: چون قائم آل محمد(ص) از دنیا برود و یا شهید شود، چهل روز پس از آن قیامت بر پا می گردد و مردگان از گورها به درآیند و برای حساب و جزای محشر آماده گردند.[39]

اما «شیخ حر عاملی» در این باره می نویسد: شاید چهل روز، ایام رجعت باشد و این عدد اشاره به کمی دوران حضرتش باشد، چون مقدار زیاد را با عدد هفتاد و مقدار کم را با اعداد کمتر معرفی می کنند. یا اینکه هر روزی برابر هزار سال باشد؛ چنان که خداوند می فرماید: «یک روز نزد پروردگار مثل هزار سال است که شما می شمارید»، و شاید هم مراد از قیامت در این روایات، قیامت صغرا یعنی رجعت باشد و البته اطلاق قیامت بر رجعت، مانعی ندارد و قیامت ممکن است بر هر دو اطلاق شود.[40]

پی نوشت ها
1 . طول عمر امام زمان از دیدگاه علوم و ادیان، سید محمد کاظم قزوینی، ص63.

2 . همان، ص60.

3 . دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص28.

4 . طول عمر امام زمان از دیدگاه علوم و ادیان، ص65.

5 . همان، ص65.

6 . اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، ج2، ص217.

7 . مجله دانشمند، سلسله مقالات رابرت نیلسون، سال ششم، ش12، بهمن 47 تا مهر 48.

8 . طول عمر امام زمان از دیدگاه علوم و ادیان، ص50 به نقل از اطلاعات، ش11881، 23دی ماه 44.

9 . همان، ص50، به نقل از اطلاعات، ش11881، 23 دی44.

10 . سالنامه شهرت، س1342، ص289.

11 . اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، ج2، س222.

12 . طول عمر امام زمان از دیدگاه علوم وادیان، ص22، به نقل از مجله المقنطف سال 59، ش3، ص240.

13 . انبیا/44.

14 . صافات/144.

15 . عنکبوت/14.

16 . کمال الدین، ج1، ص315، باب 29، ح2؛ بحارالانوار، ج52، ص279، باب 24، ص12.

17 . قاموس قرآن، ج1، ص106.

18 . صحیح مسلم، ج4، ص2267، ص2240؛ عقدالدرر، ص291، 281؛ طول عمر امام زمان از دیدگاه علوم و ادیان، سید محمد کاظم قزوینی، ص100.

19 .روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ص258.

20 . طول عمر امام زمان از دیدگاه علوم و ادیان، ص33.

21. بحارالانوار، ج52، ص90، باب 20، علة الغیبة؛ علل الشرایع، ج1، ص243، باب علة الغیبة.

22 . دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص234.

23 . بحارالانوار، ج52، ص279.

24 . همان، ج51، ص222.

25 . نوید امن و امان، لطف الله صافی گلپایگانی، ص183.

26 . دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص188.

27 . ر.ک: اثبات الوصیه، ص166؛ دادگستر جهان، ص189.

28 . مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص401.

29 . دادگستر جهان، ص191. به نقل از کتاب هدیة الاحباب، ص228.

30 . بحارالانوار، ج51، ص38؛ سیمای آفتاب، ص96، حبیب الله طاهری.

31 . دادگستر جهان، ص225؛ یک صد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، علیرضا رجالی تهرانی، ص81؛ اثبات الوصیه، مسعودی، ص206؛ نشانی از امام زمان غایب7، دکتر محمد مهدوی رکنی، ص15؛ سیمای آفتاب، ص88.

32 . الکافی، ج8، ص50، ح13، عیون اخبار الرضا، ج1، ص59، ح29؛ کمال الدین ، ج1، ص321، ح3؛ الغیبة، ص164، ح5 و ده ها کتاب دیگر.

33 . الخصال، صدوق، ج2، ص649، ح43.

34 . سیمای آفتاب، حبیب الله طاهری، ص371.

35 . الکافی، ج1، ص234، ح2.

36 . سیمای آفتاب، دکتر حبیب الله طاهری، ص370.

37 . بحارالانوار، ج53، ص46؛ تفسیر عیاشی، ص281.

38 . اصول کافی، ج1، ص384؛ بحارالانوار، ج3، ص13.

39 . ارشاد، شیخ مفید، ترجمه ساعدی، ص708، نقل از کتاب یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(عج)، علیرضا رجالی تهرانی، ص230.

40 . الایقاظ من الهجعة، شیخ حر عاملی، (ترجمه احمد جنتی، ص400) نقل از همان.

منبع:

http://www.hawzah.net/fa/Magazine

1. امام مهدي از ولادت تا ظهور
اين كتاب ترجمه كتاب الامام المهدي من المهد الي الظهور اثر ارزشمند سيد محمد كاظم قزويني است.
مؤلف در اين كتاب ، موضوعاتي را در مورد شخصيت والاي حضرت مهدي مورد بحث قرار داده که عبارت است از:
1. امام مهدي كيست؟ 2. نام و نسب آن حضرت، 3. قرآن و نويد از آن حضرت، 4. نويدها در سنّت پيامبر،
5. نويد از آن حضرت در روايات امامان نور ، 6. آيا حضرت مهدي جهان را به نور وجودش روشن ساخته است؟ 7. چگونه از ديدگان نهان گشت؟ 8. غيبت كوتاه آن حضرت، 9. سفيران چهارگانه يا چهار نايب خاص، 10. چه كساني در دوران غيبت كوتاه او، به ديدارش مفتخر شده اند؟ 11. غيبت طولاني او، 12. چه كساني در غيبت طولاني او به ديدارش نايل شده اند؟ 13. چگونه تا كنون زيسته است؟ 14. چه زماني ظهور خواهد كرد؟ 15. ويژگي¬هاي حضرت مهدي و نشانه¬هاي او، 16. نشانه¬هاي ظهور آن حضرت، 17. مدعيان دروغين، 18. چگونه و از كجا ظهور می‌کند؟ 19. پس از ظهور چگونه حكومت خواهد كرد؟ 20. چگونه دولت‌ها وقدرت‌ها در برابر او سر فرود خواهند آورد؟ 21. زندگي جامعه در عصر طلايي او، 22. مدت حكومت عادلانه او، 23. چگونه روزگارش به پايان مي¬رسد و…
كليه مطالب كتاب مستند به احاديث و روايات است. كتاب شامل، چندين فهرست است كه كار را براي خوانندگان آسان نموده است

2.مهدویت (پیش از ظهور ) و (پس از ظهور ) دوجلد
کتاب «مهدویت (پیش از ظهور)» مجموعه‌ای از پرسش‌ها و پاسخ‌های مربوط به اندیشه مهدویت (پیش از ظهور) نوشته آقای رحیم کارگر است که در ده فصل به نگارش درآمده است.

نویسنده در فصل اول به «خاستگاه و ضرورت مباحث مهدویت» و در فصل دوم به «منجی‌گرایی در میان ادیان و ملل» پرداخته است.

پس از آن «مهدویت در اسلام» و موضوع «ولادت وامامت حضرت مهدی(عج)» بررسی شده است.

در فصل پنجم و ششم نیز، رحیم کارگر به توضیح «خصایص و ویژگی‌های حضرت مهدی(عج)» و «غیبت و طول عمر امام مهدی(عج)» پرداخته است.

«سفیران و جانشینان امام در عصر غیبت»، «کارکردهای امام در عصر غیبت»، «زندگی و محل سکونت امام زمان(عج)» و «انتظار امام زمان(عج)» نیز، عناوین فصل‌های هفتم تا دهم این کتاب است.

برخی پرسش‌هایی که در آخرین بخش این کتاب بدان‌ها پاسخ گفته شده است، عبارت‌اند از:

1. فرج مردم جهان در چیست و چرا انتظار فرج فضیلت و ارزش بیشتری دارد؟

2. چه تناسبی میان انتظار موعود و حیات پویا، کسب علم، ظلم‌ستیزی و مبارزه با فساد وجود دارد؟ آیا خود انتظار و چشم به راه ماندن، به گوشه‌ای خزیدن و ساکن و ساکت ماندن نیست؟

3. وظیفه فردی، اخلاقی و اعتقادی شیعیان و منتظران واعقی حضرت مهدی(عج) چیست؟

4. آیا شیعیان و منتظران ظهور، علاوه بر وظایف فردی و دینی، تکالیف سیاسی و اجتماعی نیز دارند؟ یعنی، باید در اجتماع و صحنه سیاست نیز اقداماتی انجام دهند که شایسته عنوان «منتظر واقعی» باشند؟

5. آیا شخصی که گناه کرده، می‌تواند با امام زمان(عج) ارتباط داشته باشد؟ من خودم از امامم شاکی هستم؛ چون وقتی ازش می‌خواهم بیاید نجاتم دهد، نمی‌آید یا فکر می‌کنم به خاطر گناهانی که می‌کنم، محلم نمی‌گذارد؟

کتاب «مهدویت (پیش از ظهور)» نوشته رحیم کارگر را دفتر نشر معارف، برای نخستین بار در تابستان 87، در تیراژ 5000 نسخه و با قیمت 2400 تومان در قطع رقعی (240 صفحه) منتشر کرده است.

3.المهدي

سيّد صدر الدين صدر، مؤلف كتاب، از دانشمندان بزرگ شيعه است. وي در اين اثر، با بهره‌گيري از منابع حديثي اهل سنّت به موضوعات مربوط به حضرت مهدي پرداخته با مروري بر آيات ناظر بر موضوع، به نقل روايات مربوط به نسب مهدي مي‌پردازد.
وي دربارة انگيزة تأليف در مقدمه مي‌نويسد: «در مجلس دوستانه‌اي، از مهدي منتظر و آنچه شيعة اماميه، در اين باب بدان معتقدند، سخن به ميان آمد. برخي حاظران در مجلس، اظهار داشتند: «برادران اهل سنت، در اين موضوع چه عقيده‌اي دارند؟ آيا از طريق آنان، احاديثي كه موافق احاديث شيعه باشد، وارد شده و دانشمندان آنان، نوشته‌اي دارند يا خير؟»
در پاسخ گفتم: «از طريق اهل سنّت، احاديث مستفيضه، بلكه متواتره وارد شد و علماي آنان در اين باب، تأليفات زيادي دارند. البته بعضي مناقشات و استبعاداتي نيز دارند كه از گذشتگان خود گرفته‌اند و ميان آنان رواج يافته و به تأليفات آنان، با اختلاف در تعبير، سرايت كرده است».
بعضي از حاضران در مجلس گفتند: «براي شما امكان دارد در اين موضوع كتابي بنويسيد؟» گفتم: «پرداختن به اين مسأله، سبب جريحه‌دار شدن عواطف مي‌شود و اين را نمي‌پسندم؛ به‌ويژه مثل اين زمان كه ما به وحدت كلمه نياز شديد داريم». گفتند: «بحث علمي با حفظ آداب مناظره و خارج نشدن از آداب و اخلاق اسلامي، اشكال ندارد».
از اين رو پذيرفتم در اين باب، كتابي بنگارم. آن‌گاه پس از مطالعه كتاب‌هايي كه در دسترس بود، احاديث مربوط به موضوع را ذيل عنوان مناسب، گردآوري كردم. اگر حديثي بر چند عنوان دلالت داشته، آن را زير هر يك از عناوين آوردم.
در نقل روايات، بر كتاب‌هايي كه در چاپخانه‌هاي اهل سنّت به طبع رسيده بود، يا آثار مخطوطي كه اعتبار آن‌ها مسلّم بود، اكتفا كردم و جز اندكي از كتاب‌هاي چاپ شده در ايران، نقل نكردم. عنايت داشتم مطالبي گرد آورم كه از كتاب‌هاي اهل سنّت و مورد اعتماد آنان باشد. از علماي شيعه و منابع شيعي كه احاديث نبوي را از طريق اهل سنّت نقل كرده‌اند، حديث نقل نكردم، مگر مقداري از كتاب الدرر الموسوية في شرح عقايد الجعفرية، تأليف حسن صدر كاظمي، به سبب اداي بعضي حقوق و تأييد مطالب.
مؤلف، در پايان مقدمه مي‌گويد: «خدا را شاهد مي‌گيرم من به ديده انصاف به احاديث و سخنان سلف صالح نگريستم و بر آن رويه مشي كردم كه اعتقاد خود را با دليل منطبق سازم».
اين كتاب، در هشت فصل بدين قرار گرد آمده است:
فصل اول: درباره بشارت‌هايي است كه بر ظهور حضرت مهدي در قرآن، سنّت پيامبر، سخنان حضرت علي و بزرگان و دانشمندان، در قالب نظم يا نثر وارد شده است.
فصل دوم: مهدي منتظر، عرب و از امت پيامبر اكرم است و بيت شريف و خانواده وي مشخص بوده و شواهد بسياري بر اين دلالت دارند.
فصل سوم: در ويژگي‌هاي ظاهري و باطني، ملكات فاضله، دانش، قضاوت، بيعت، حكومت، اصلاحات و…
فصل چهارم: در مقام و منزلت حضرت مهدي نزد خداوند و…
فصل پنجم: در ولادت، تعيين اسم، لقب، كنيه، نام پدر، مادر، طول عمر شريف و…
فصل ششم: در چگونگي غيبت، محل غيبت و علت غيبت، چگونگي بهره‌مندي مردم از حضرتش در زمان غيبت و…
فصل هفتم: در نشانه‌هاي آسماني و زميني ظهور، اوضاع عمومي جهان در آستانه ظهور و…
فصل هشتم: فضيلت انتظار فرج، نهي از تعيين زمان ظهور، محل ظهور، بيعت، شمار بيعت‌كنندگان و

4.تاريخ غيبت كبرا

تاريخ غيبت كبرا، كتابي تاريخي و كلامي است كه اصل آن، به زبان عربي با عنوان تاريخ الغيبة الكبري توسط سيد محمد صدر به رشته تحرير در آمده است.
اين اثر، دومين مجموعه از رشته پژوهش‏هايي درباره حضرت مهدي است و عنوان كلي آن، موسوعة الامام‌المهدي مي‏باشد. اين كتاب، داراي پيشگفتاري درباره تعريف «غيبت كبرا» و سه بخش است:
بخش اول: تاريخ زندگي شخصي حضرت مهدي كه داراي پنج فصل است:
1. راز بنيادي غيبت حضرت مهدي. تكليف اسلامي امام، در زمان غيبت كبرا و كارهايي كه در اين مدت انجام مي‏دهد؛
3. زندگي خصوصي آن حضرت؛
4. ديدارهايش در طول غيبت كبرا؛
5. نامه‏هاي او به شيخ مفيد.
بخش دوم: تاريخ انسانيت در روزگار غيبت كبرا كه داراي سه فصل است:
1. بررسي اخبار مربوط به پيشگويي آينده؛
2. اخباري مشتمل بر پيشگويي‏ها؛
3. تكليف اسلامي در عصر غيبت كبرا.

بخش سوم: شرايط ظهور و نشانه‏هاي آن كه داراي دو فصل است:

5. مهدی منتظر

اين اثر، پژوهشي تفصيلي درباره امامت و ظهور امام مهدي است که به شيوه روايي ـ تحليلي و با محتواي کلامي ـ حديثي به قلم محمد جواد خراساني، تأليف شده است. اين کتاب داراي عناوين
اصلي و فرعي گسترده و متنوع است که مهم‌ترين موضوعات آن عبارتند از : علائم شخصي نشانه‌هاي امامت، علائم تشريفي مانند همراه داشتن آثار و مواريث انبيا، نواب اربعه، خصوصيات غيبت، غيبت صغرا و کبرا، وقايع دوران غيبت، پاسخ به شبهات غيبت، فرج کلي و جزئي، بروز فتنه‌هاي اجتماعي، ديني، تربيت، اخلاقي و سياسي، فتنه‌هاي مختص به عالم تشيع، شرح تفصيلي علائم ظهور، تکاليف منتظران، کيفيت ظهور و پيروزي و سيرة حکومتي حضرت مهدي

6. دادگستر جهان
كتاب دادگستر جهان نوشتة آيت‏اللّه ابراهيم اميني ، در 344 صفحه رقعي منتشر شده است. نويسندة كتاب، علت تأليف آن را رخنه شبهات در اعتقادات جوانان و دانش آموختگان مي‌‏داند كه از سوي نويسندگان، پاسخي مناسب و شايسته نگرفته‏اند. از اين رو ايشان تصميم مي‌گيرد چنين كتابي تأليف كند و در سال 1346 توفيق می‌يابد آن را منتشر سازد. اين كتاب نزديک به بيست بار تجديد چاپ شده و به برخي از زبان‏ها نيز ترجمه شده است.
دادگستر جهان عمدتاً به صورت پرسش و پاسخ، بين برخي از فرهيختگان تنظيم شده و با استفاده از روايات معصومين، مطالب ارزنده‏اي براي استفاده عموم ـ به ويژه جوانان ـ ارائه كرده است.
نويسنده در دوازده فصل، با استناد به يافته‏هاي عقلي و نقلي محدّثان، مفسّران و مورخان اماميه و عامّه و نيز دستاوردهاي علوم تجربي، به تشكيك‏هاي گوناگون درباره مهدويّت پاسخ داده است. طرح مباحث به شيوة مناظره بوده كه بر جذابيت كتاب افزوده است. مؤلف آغاز عقيده به مهدويّت را از زمان پيامبر اكرم مي‏داند و شخصيت تجديد مکرر چاپ کتاب، نشانگر استقبال خوب از اين اثر ارزنده است. اين کتاب براي علاقه¬مندان به مباحث مهدويّت بسيار مفيد است.
و تبار امام را بررسي مي‏كند. او همچنين ادعاي مهدي بودن محمد بن حنفيه، اعتقاد زيديه به مهدويّت محمدبن عبداللّه¬بن حسن و باور واقفيه به عروج امام صادق را رد مي‏كند و اين نكته را كه منشأ مهدويّت از تعاليم يهود و زرتشتي است و عبداللّه بن سبا در ايجاد آن نقش داشته، مردود مي¬داند.
عالم غيب و امام عصر، امامت كودك پنج ساله، فلسفه طولاني شدن غيبت، مهدي در كتاب‌هاي اهل سنّت، نشانه‏ها و شرايط ظهور، ياوران حضرت مهدي ، چگونگي ظهور و احاديث، منابع، تأليفات و اقوال بزرگان اهل سنّت در بارة حضرت مهدي، طول عمر، محل زندگي حضرت مهدي و جهان در عصر آن حضرت، از مباحث مهمّ دادگستر جهان است.

منبع:http://www.mahdaviat.porsemani.ir